حضرت معصومه(س) در زبان دانشمندان و فقیهان گرانقدر شیعه به لقب کریمه اهل بیت(ع) یاد می‌شود. از میان بانوان اهل بیت(ع)، این نام زیبا تنها به آن حضرت اختصاص یافته است. به طور کلی، سه زیارت‌نامه حضرت معصومه(س) ذکر شده که یکی از آن‌ها مشهور و ۲ تای دیگر غیر مشهور است. اسامی و لقب‌هایی که برای حضرت معصومه(س) در ۲ زیارت‌نامه غیر مشهور با نام هایی همچون طاهره، حمیده، رشیده، تقیه، رضّیه، مرضیه، سیده صدیقه، سیده رضیه مرضیه و سیدةُ نساء‌العالمین ذکر شده است.

در میان راویان حدیث، فاطمه معصومه(س) با توجه به شناخت محیط سیاسی و اجتماعی خود با درایت و تیزهوشی ذاتی در جهت حفظ سرچشمه زلال نبوی در مسیر امامت گام بر می داشت. فاطمه معصومه(س)، به علت بیان حدیث نبوی به محدثه معروف می شود و بی سبب نیست که از میان برادر و خواهران خود فقط او با امام رضا(ع) دارای چنان مقام رفیع و عظیمی می شود که عالمه و محدثه می شود، عالمه ای که امام صادق(ع) با تجلیل از او پیش از تولدش زیارت همراه با معرفت او را پاداش بهشت نوید داده و شفاعتش را شامل حال تمام شیعیان دانسته است. حضرت معصومه(ع) با وجود تهدیدهای حکام سخت می کوشید تا روایاتی را که بیانگر فضایل علمی بود، برای مردم بیان کنند. مولف کتاب اعلام النساء المومنات حضرت فاطمه معصومه(س) را از جمله راویان احادیث پدربزرگوارشان معرفی کرده است. آن بانو از افرادی نقل حدیث می کند که یکی پس از دیگری صالح، صادق، پرچمدار دین و دنیا و بنیاد علم و دانش و از نسل هدایتگران بوده اند؛ افرادی که نسبت به صداقت و امانت داری و حجت بودن آنها اطمینان وجود دارد و شخصیتی استوار و یقینی راستین دارند. بر این پایه محدثه بودن حضرت معصومه(س) و شهرت او در میان اصحاب حدیث عالمه بودن او را ثابت می کند.